<Гарошына>>

Калісьці быў прынц, які хацеў выйсці замуж за прынцэсу, але яна павінна была быць сапраўднай прынцэсай. Ён падарожнічаў па ўсім свеце, каб знайсці яго ，, але нідзе не мог атрымаць тое, што хацеў. Было дастаткова прынцэс ，, але цяжка было даведацца, ці былі яны сапраўднымі. Заўсёды ў іх было нешта, што было не так, як павінна быць. Таму ён зноў прыйшоў дадому і быў сумны, бо яму вельмі спадабалася б сапраўдная прынцэса.

Аднойчы ўвечары наступіла страшная бура ； Быў гром і маланка ，, і дождж выліў у торэнты. Раптам у гарадскіх варотах быў пачуты стук, і стары кароль пайшоў адкрыць яго.

Гэта была прынцэса, якая вылучалася там перад брамай. Але ， добры мілагучны！, які відовішча дождж і вецер прымусілі яе паглядзець. Вада выскачыла з яе валасоў і адзення. І ўсё ж яна сказала, што была сапраўднай прынцэсай.

"Ну ， мы хутка даведаемся пра гэта", - падумала старая каралева. Але яна нічога не сказала, што ўвайшла ў ложак ， узяў усю пасцельную бялізну з ложка ， і паклала гарох на дно ；, потым яна ўзяла дваццаць матрацаў і паклала іх на гарох ，, а потым дваццаць ложкаў па-над матрацамі.

На гэтым прынцэса павінна была хлусіць усю ноч. Раніцай яе спыталі, як яна спала.

"О, вельмі дрэнна", сказала яна. "Я ледзь заплюшчыў вочы ўсю ноч. Неба толькі ведае, што было ў ложку, але я ляжаў на чымсьці цвёрдым ，, каб я чорны і сіні па ўсім целе. Гэта жудасна"

Цяпер яны ведалі, што яна сапраўдная прынцэса, таму што адчула гарох прама праз дваццаць матрацаў і дваццаць ложкаў.

Ніхто, акрамя сапраўднай прынцэсы, не можа быць такой жа адчувальнай.

Такім чынам, князь узяў яе за жонку ， пакуль ён ведаў, што ў яго сапраўдная прынцэса, і гарох быў пасаджаны ў музей, дзе яго ўсё яшчэ можна ўбачыць ， калі ніхто яго не скраў.

Там гэта сапраўдная гісторыя.